Pijn is een zeer complexe reactie uit onze hersenen en daarmee sla ik al meteen de spijker op de kop. Pijn komt namelijk niet uit ons lichaam, maar uit ons brein!

Dat wil ik graag toelichten in het volgende waargebeurde verhaal:

Op een dag stapte een bouwvakker op de werkplaats op een grote spijker. Hij stapte er zo hard op, dat de spijker aan de bovenkant van de schoen er weer uitstak! De bouwvakker gilde het uit van de pijn. Met een ambulance werd hij zo snel mogelijk afgevoerd naar het ziekenhuis. Hij werd verdoofd, en op de operatietafel gelegd. Toen de schoen daar zorgvuldig werd verwijderd, kwam de arts tot een ontdekking. De spijker was precies tussen de tenen van de bouwvakker gegaan!

Er was dus geen verwonding en toch had de bouwvakker pijn gevoeld…

Hoe kan zoiets?

Er zit geen pijncentrum in onze hersenen en in het kort komt het erop neer dat pijn door onze hersenen wordt geïnterpreteerd en dat meerdere factoren hierbij een rol spelen:

Externe factoren:

Conditioneringen en vroegere ervaringen;
Sociale interacties en observerende;
Verbale suggesties/opmerkingen.

Interne factoren:

Persoonlijkheidsfactoren, zoals vermoeidheid, vermijden, overbelasting, emoties, doemdenken.

Hieruit vormt zich de negatieve verwachtingen wat leidt tot:

Neurofysiologische veranderingen, spierspanning, aanmaak stresshormonen (angst).

Hoe kan de bouwvakker pijn gevoeld hebben?

Als je naar bovenstaand schema kijkt, kun je je misschien voorstellen dat de bouwvakker in het voorbeeld toch pijn gevoeld heeft. Hij zal bang geworden zijn, kreeg stress. Hij heeft zijn spieren misschien wel aangespannen, waardoor deze gingen verkrampen. Zijn collega’s reageerden geschrokken en belden direct een ambulance. Misschien dacht hij wel dat hij zijn werk moest opgeven (doemdenken). De aandacht ging meteen naar zijn voet. Hij zal misschien niet meer op zijn voet hebben durven staan en is beweging gaan vermijden. Op die manier zijn er allemaal zaken geweest die het gevoel van gevaar in het brein van de bouwvakker versterkten - en voelde hij toch pijn!

Hoe zit dit bij jou?

Stel je hebt je niet goed voorbereid op de geboorte en je hebt waarschijnlijk al enkele nare verhalen gehoord of gelezen over bevallen. Van de verloskundige of tijdens je bezoek aan de kraamafdeling in het ziekenhuis heb je informatie gehad over pijnbestrijding (conditionering).

Vervolgens ga je bevallen en zie je bezorgde gezichten in het ziekenhuis of misschien is je partner in lichte paniek (sociale interactie).

Herhaaldelijk wordt er aan je gevraagd of je pijn hebt (verbale suggestie). Als je dit zelf niet kunt ombuigen in een positieve houding, kun je jezelf alleen nog maar overgeven aan de pijn en ga je met een gespannen lichaam jouw bevalling in. Angst en stress zorgen voor aanmaak van stresshormonen zoals cortisol en jouw horizontale baarmoederspieren kunnen zich niet meer gemakkelijk openen. De verticale spieren trekken aan een verkrampte spiermassa en voilà pijn is onvermijdelijk!

Begrijp je nu hoe belangrijk het is om te weten hoe we pijn vertalen in ons brein? En dat we dit ook kunnen ombuigen?

Daarom wil ik jou helpen door jouw geest te veranderen door:

Verander hoe je denkt over je pijn;
Verander je hersenen door de bedrading om signalen van comfort in plaats van pijn te sturen;
Verander de pijn: maak wat scherp is dof, maak wat brandt koel.

Het brein is een geweldig iets en kan getriggerd worden door onze gedachten, onze emoties, onze herinneringen en onze beloningen. Jij bent in controle over jouw gedachten. Dus let op wat je denkt, wat je zegt en naar wat en wie je luistert.

Oefening

Pak er even een pen of potlood bij om deze oefening te doen en luister daarna naar de audio.

TRES Hypnotherapie · Vallende pen script

Je moet inloggen om toegang te hebben tot deze training.